Wymagania programowe na poszczególne oceny z chemii klasa 8
Dział 7. Kwasy
|
Ocena dopuszczająca [1] |
Ocena dostateczna [1 + 2] |
Ocena dobra [1 + 2 + 3] |
Ocena bardzo dobra [1 + 2 + 3 + 4] |
Ocena celująca [ 1 + 2 + 3 + 4 + 5] |
|---|---|---|---|---|
|
Uczeń: − wymienia zasady bhp dotyczące obchodzenia się z kwasami − zalicza kwasy do elektrolitów − definiuje pojęcie kwasy − opisuje budowę kwasów − opisuje różnice w budowie kwasów beztlenowych i kwasów tlenowych − zapisuje wzory sumaryczne kwasów: HCl, H2S, H2SO4, H2SO3, HNO3, H2CO3, H3PO4 − podaje nazwy poznanych kwasów − wskazuje wodór i resztę kwasową we wzorze kwasu − wyznacza wartościowość reszty kwasowej − wyjaśnia, jak można otrzymać kwas chlorowodorowy, fosforowy(V) − wyjaśnia, co to jest tlenek kwasowy − stosuje zasadę rozcieńczania kwasów − wyjaśnia, na czym polega dysocjacja elektrolityczna (jonowa) kwasów − definiuje pojęcia: jon, kation i anion − zapisuje równania reakcji dysocjacji elektrolitycznej kwasów (proste przykłady) − wymienia rodzaje odczynu roztworu − wymienia poznane wskaźniki − określa zakres pH i barwy wskaźników dla poszczególnych odczynów − rozróżnia doświadczalnie odczyny roztworów za pomocą wskaźników |
Uczeń: − udowadnia, dlaczego w nazwie danego kwasu pojawia się wartościowość − wymienia metody otrzymywania kwasów tlenowych i kwasów beztlenowych − zapisuje równania reakcji otrzymywania poznanych kwasów − wyjaśnia pojęcie tlenek kwasowy − wskazuje przykłady tlenków kwasowych − wyjaśnia pojęcie dysocjacja elektrolityczna − zapisuje wybrane równania reakcji dysocjacji elektrolitycznej kwasów − nazywa kation H+ i aniony reszt kwasowych − określa odczyn roztworu (kwasowy) − zapisuje obserwacje z przeprowadzanych doświadczeń − posługuje się skalą pH − bada odczyn i pH roztworu |
Uczeń: − zapisuje równania reakcji otrzymywania wskazanego kwasu − wyjaśnia, dlaczego podczas pracy ze stężonymi roztworami kwasów należy zachować szczególną ostrożność − projektuje doświadczenia, w wyniku których można otrzymać omawiane na lekcjach kwasy − wymienia poznane tlenki kwasowe − wyjaśnia zasadę bezpiecznego rozcieńczania stężonego roztworu kwasu siarkowego(VI) − zapisuje i odczytuje równania reakcji dysocjacji elektrolitycznej kwasów − zapisuje i odczytuje równania reakcji dysocjacji elektrolitycznej w formie stopniowej dla H2S, H2CO3 − opisuje doświadczenia przeprowadzane na lekcjach (schemat, obserwacje, wniosek) − interpretuje wartość pH w ujęciu jakościowym (odczyny: kwasowy, zasadowy, obojętny) − opisuje zastosowania wskaźników − planuje doświadczenie, które pozwala zbadać pH produktów występujących w życiu codziennym |
Uczeń: − nazywa dowolny kwas tlenowy (określenie wartościowości pierwiastków chemicznych, uwzględnienie ich w nazwie) − projektuje i przeprowadza doświadczenia, w których wyniku można otrzymać kwasy − identyfikuje kwasy na podstawie podanych informacji − odczytuje równania reakcji chemicznych − planuje doświadczalne wykrycie białka w próbce żywności (np.: w serze, mleku, jajku) − opisuje reakcję ksantoproteinową |
Uczeń: − wyszukuje, porządkuje, porównuje i prezentuje informacje o powstawaniu i skutkach kwaśnych opadów oraz o sposobach ograniczających ich powstawanie − wyszukuje, porządkuje, porównuje i prezentuje informacje o właściwościach i wynikających z nich zastosowań niektórych kwasów, np. HCl, H2SO4 |
Ocenę celującą otrzymuje uczeń, który opanował wszystkie treści z podstawy programowej oraz rozwiązuje zadania o wysokim stopniu trudności.
Dział 8. Sole
|
Ocena dopuszczająca [1] |
Ocena dostateczna [1 + 2] |
Ocena dobra [1 + 2 + 3] |
Ocena bardzo dobra [1 + 2 + 3 + 4] |
Ocena celująca [ 1 + 2 + 3 + 4 + 5] |
|---|---|---|---|---|
|
Uczeń: − opisuje budowę soli − tworzy i zapisuje wzory sumaryczne soli (np. chlorków, siarczków) − wskazuje metal i resztę kwasową we wzorze soli − tworzy nazwy soli na podstawie wzorów sumarycznych (proste przykłady) − tworzy i zapisuje wzory sumaryczne soli na podstawie ich nazw (np. wzory soli kwasów: chlorowodorowego, siarkowodorowego i metali, np. sodu, potasu i wapnia) − wskazuje wzory soli wśród wzorów różnych związków chemicznych − definiuje pojęcie dysocjacja elektrolityczna (jonowa) soli − dzieli sole ze względu na ich rozpuszczalność w wodzie − ustala rozpuszczalność soli w wodzie na podstawie tabeli rozpuszczalności soli i wodorotlenków w wodzie − zapisuje równania reakcji dysocjacji elektrolitycznej (jonowej) soli rozpuszczalnych w wodzie (proste przykłady) − podaje nazwy jonów powstałych w wyniku dysocjacji elektrolitycznej soli (proste przykłady) − opisuje sposób otrzymywania soli trzema podstawowymi metodami (kwas + wodorotlenek, metal + kwas, tlenek metalu + kwas) − zapisuje cząsteczkowo równania reakcji otrzymywania soli (proste przykłady) − definiuje pojęcia reakcja zobojętniania i reakcja strąceniowa − odróżnia zapis cząsteczkowy od zapisu jonowego równania reakcji chemicznej − określa związek ładunku jonu z wartościowością metalu i reszty kwasowej |
Uczeń: − wymienia cztery najważniejsze sposoby otrzymywania soli − podaje nazwy i wzory soli (typowe przykłady) − zapisuje równania reakcji zobojętniania w formach: cząsteczkowej, jonowej oraz jonowej skróconej − podaje nazwy jonów powstałych w wyniku dysocjacji elektrolitycznej soli − odczytuje równania reakcji otrzymywania soli (proste przykłady) − korzysta z tabeli rozpuszczalności soli i wodorotlenków w wodzie − zapisuje równania reakcji otrzymywania soli (reakcja strąceniowa) w formach cząsteczkowej i jonowej (proste przykłady) − zapisuje i odczytuje wybrane równania reakcji dysocjacji elektrolitycznej soli − dzieli metale ze względu na ich aktywność chemiczną (szereg aktywności chemicznej metali) − opisuje sposoby zachowania się metali w reakcji z kwasami (np. miedź i magnez w reakcji z kwasem chlorowodorowym) − zapisuje obserwacje z doświadczeń przeprowadzanych na lekcji |
Uczeń: − tworzy i zapisuje nazwy i wzory soli: chlorków, siarczków, azotanów(V), siarczanów(IV), siarczanów(VI), węglanów, fosforanów(V) (ortofosforanów(V)) − zapisuje i odczytuje równania dysocjacji elektrolitycznej soli − otrzymuje sole doświadczalnie − wyjaśnia przebieg reakcji zobojętniania i reakcji strąceniowej − zapisuje równania reakcji otrzymywania soli − ustala, korzystając z szeregu aktywności metali, które metale reagują z kwasami według schematu: metal + kwas → sól + wodór − projektuje i przeprowadza reakcję zobojętniania (HCl + NaOH) − swobodnie posługuje się tabelą rozpuszczalności soli i wodorotlenków w wodzie − projektuje doświadczenia pozwalające otrzymać substancje średnio i trudno rozpuszczalne (sole i wodorotlenki) w reakcjach strąceniowych − zapisuje odpowiednie równania reakcji w formie cząsteczkowej i jonowej (reakcje otrzymywania substancji średnio i trudno rozpuszczalnych w reakcjach strąceniowych) − podaje przykłady soli występujących w przyrodzie − opisuje doświadczenia przeprowadzane na lekcjach (schemat, obserwacje, wniosek) |
Uczeń: − wymienia metody otrzymywania soli − przewiduje, czy zajdzie dana reakcja chemiczna (poznane metody, tabela rozpuszczalności soli i wodorotlenków w wodzie, szereg aktywności metali) − zapisuje i odczytuje równania reakcji otrzymywania dowolnej soli − wyjaśnia, jakie zmiany zaszły w odczynie roztworów poddanych reakcji zobojętniania − proponuje reakcję tworzenia soli średnio i trudno rozpuszczalnej − przewiduje wynik reakcji strąceniowej − identyfikuje sole na podstawie podanych informacji − podaje zastosowania reakcji strąceniowych − projektuje i przeprowadza doświadczenia dotyczące otrzymywania soli − przewiduje efekty zaprojektowanych doświadczeń dotyczących otrzymywania soli (różne metody) − opisuje zaprojektowane doświadczenia |
Uczeń: − wyszukuje, porządkuje, porównuje i prezentuje informacje o zastosowaniach najważniejszych soli: chlorków, węglanów, azotanów(V), siarczanów(VI) i fosforanów(V) (ortofosforanów(V)). |
Ocenę celującą otrzymuje uczeń, który opanował wszystkie treści z podstawy programowej oraz rozwiązuje zadania o wysokim stopniu trudności.
Dział 9. Związki węgla z wodorem
|
Ocena dopuszczająca [1] |
Ocena dostateczna [1 + 2] |
Ocena dobra [1 + 2 + 3] |
Ocena bardzo dobra [1 + 2 + 3 + 4] |
Ocena celująca [1 + 2 + 3 + 4 + 5] |
|---|---|---|---|---|
|
Uczeń: − wyjaśnia pojęcie związki organiczne − podaje przykłady związków chemicznych zawierających węgiel − stosuje zasady BHP w pracy z tlenkiem węgla(II) − definiuje pojęcie węglowodory − definiuje pojęcie szereg homologiczny − definiuje pojęcia: węglowodory nasycone, węglowodory nienasycone, alkany, alkeny, alkiny − zalicza alkany do węglowodorów nasyconych, a alkeny i alkiny – do nienasyconych − zapisuje wzory sumaryczne: alkanów, alkenów i alkinów o podanej liczbie atomów węgla − rysuje wzory strukturalne i półstrukturalne (grupowe): alkanów, alkenów i alkinów o łańcuchach prostych (do czterech atomów węgla w cząsteczce) − podaje nazwy systematyczne alkanów (do czterech atomów węgla w cząsteczce) − podaje wzory ogólne: alkanów, alkenów i alkinów − podaje zasady tworzenia nazw alkenów i alkinów − przyporządkowuje dany węglowodór do odpowiedniego szeregu homologicznego − opisuje budowę i występowanie metanu − opisuje właściwości fizyczne i chemiczne metanu, etanu − wyjaśnia, na czym polegają spalanie całkowite i spalanie niecałkowite − zapisuje równania reakcji spalania całkowitego i spalania niecałkowitego metanu, etanu − podaje wzory sumaryczne i strukturalne etenu i etynu − opisuje najważniejsze właściwości etenu i etynu − definiuje pojęcia: polimeryzacja, monomer i polimer − opisuje wpływ węglowodorów nasyconych i węglowodorów nienasyconych na wodę bromową (lub roztwór manganianu(VII) potasu) |
Uczeń: − wyjaśnia pojęcie szereg homologiczny − tworzy nazwy alkenów i alkinów na podstawie nazw odpowiednich alkanów − zapisuje wzory: sumaryczne, strukturalne i półstrukturalne (grupowe); podaje nazwy: alkanów, alkenów i alkinów − buduje model cząsteczki: metanu, etenu, etynu − wyjaśnia różnicę między spalaniem całkowitym a spalaniem niecałkowitym − opisuje właściwości fizyczne i chemiczne (spalanie) alkanów (metanu, etanu) oraz etenu i etynu − zapisuje i odczytuje równania reakcji spalania metanu, etanu, przy ograniczonym i nieograniczonym dostępie tlenu − pisze równania reakcji spalania etenu i etynu − porównuje budowę etenu i etynu − wyjaśnia, na czym polegają reakcje przyłączania i polimeryzacji − wyjaśnia, jak można doświadczalnie odróżnić węglowodory nasycone od węglowodorów nienasyconych, np. metan od etenu czy etynu − wyjaśnia, od czego zależą właściwości węglowodorów − podaje obserwacje do wykonywanych na lekcji doświadczeń
|
Uczeń: − tworzy wzory ogólne alkanów, alkenów, alkinów (na podstawie wzorów kolejnych związków chemicznych w danym szeregu homologicznym) − proponuje sposób doświadczalnego wykrycia produktów spalania węglowodorów − zapisuje równania reakcji spalania alkanów przy ograniczonym i nieograniczonym dostępie tlenu − zapisuje równania reakcji spalania etenu i etynu − zapisuje równania reakcji otrzymywania etynu − odczytuje podane równania reakcji chemicznej − zapisuje równania reakcji etenu i etynu z bromem, polimeryzacji etenu − opisuje rolę katalizatora w reakcji chemicznej − wyjaśnia zależność między długością łańcucha węglowego a właściwościami fizycznymi alkanów (np. stanem skupienia, lotnością, palnością, gęstością, temperaturą topnienia i wrzenia) − wyjaśnia, co jest przyczyną większej reaktywności węglowodorów nienasyconych w porównaniu z węglowodorami nasyconymi − projektuje doświadczenie chemiczne umożliwiające odróżnienie węglowodorów nasyconych od węglowodorów nienasyconych − opisuje przeprowadzane doświadczenia chemiczne |
Uczeń: − analizuje właściwości węglowodorów − porównuje właściwości węglowodorów nasyconych i węglowodorów nienasyconych − opisuje wpływ wiązania wielokrotnego w cząsteczce węglowodoru na jego reaktywność − zapisuje równania reakcji przyłączania (np. bromowodoru, wodoru, chloru) do węglowodorów zawierających wiązanie wielokrotne − projektuje doświadczenia chemiczne dotyczące węglowodorów − analizuje znaczenie węglowodorów w życiu codziennym |
Uczeń: − wyszukuje, porządkuje i prezentuje informacje o naturalnych źródłach węglowodorów oraz o produktach destylacji ropy naftowej i ich zastosowaniach − wyszukuje informacje na temat zastosowań alkanów, etenu i etynu − wyszukuje, porządkuje i prezentuje informacje o właściwościach i zastosowanu polietylenu |
Ocenę celującą otrzymuje uczeń, który opanował wszystkie treści z podstawy programowej oraz rozwiązuje zadania o wysokim stopniu trudności.
Dział 10. Pochodne węglowodorów
|
Ocena dopuszczająca [1] |
Ocena dostateczna [1 + 2] |
Ocena dobra [1 + 2 + 3] |
Ocena bardzo dobra [1 + 2 + 3 + 4] |
Ocena celująca [1 + 2 + 3 + 4 + 5] |
|---|---|---|---|---|
|
Uczeń: − dowodzi, że alkohole, kwasy karboksylowe, estry i aminokwasy są pochodnymi węglowodorów − opisuje budowę pochodnych węglowodorów (grupa węglowodorowa + grupa funkcyjna) − wymienia pierwiastki chemiczne wchodzące w skład pochodnych węglowodorów − zalicza daną substancję organiczną do odpowiedniej grupy związków chemicznych − wyjaśnia, co to jest grupa funkcyjna − zaznacza grupy funkcyjne w alkoholach, kwasach karboksylowych, estrach, aminokwasach; podaje ich nazwy − zapisuje wzory ogólne alkoholi, kwasów karboksylowych i estrów − dzieli alkohole na monohydroksylowe i polihydroksylowe − zapisuje wzory sumaryczne i rysuje wzory półstrukturalne (grupowe), strukturalne alkoholi monohydroksylowych o łańcuchach prostych zawierających do czterech atomów węgla w cząsteczce − wyjaśnia, co to są nazwy zwyczajowe i nazwy systematyczne − tworzy nazwy systematyczne alkoholi monohydroksylowych o łańcuchach prostych zawierających do czterech atomów węgla w cząsteczce, podaje zwyczajowe (metanolu, etanolu) − rysuje wzory półstrukturalne (grupowe), strukturalne kwasów monokarboksylowych o łańcuchach prostych zawierających do dwóch atomów węgla w cząsteczce; podaje ich nazwy systematyczne i zwyczajowe (kwasu metanowego i kwasu etanowego) − zaznacza resztę kwasową we wzorze kwasu karboksylowego − opisuje najważniejsze właściwości metanolu, etanolu i glicerolu oraz kwasów octowego i mrówkowego − bada właściwości fizyczne glicerolu − zapisuje równanie reakcji spalania metanolu − dzieli kwasy karboksylowe na nasycone i nienasycone − wymienia najważniejsze kwasy tłuszczowe − opisuje najważniejsze właściwości długołańcuchowych kwasów karboksylowych (stearynowego i oleinowego) − definiuje pojęcie mydła − wymienia związki chemiczne, które są substratami reakcji estryfikacji − definiuje pojęcie estry − opisuje zagrożenia związane z alkoholami (metanol, etanol) − opisuje najważniejsze zastosowania metanolu i etanolu − wśród poznanych substancji wskazuje te, które mają szkodliwy wpływ na organizm − omawia budowę i właściwości aminokwasów (na przykładzie glicyny) − podaje przykłady występowania aminokwasów |
Uczeń: − zapisuje nazwy i wzory omawianych grup funkcyjnych − wyjaśnia, co to są alkohole polihydroksylowe − zapisuje wzory i podaje nazwy alkoholi monohydroksylowych o łańcuchach prostych (zawierających do czterech atomów węgla w cząsteczce) − zapisuje wzory sumaryczny i półstrukturalny (grupowy) propano- 1,2,3-triolu (glicerolu) − uzasadnia stwierdzenie, że alkohole i kwasy karboksylowe tworzą szeregi homologiczne − podaje odczyn roztworu alkoholu − zapisuje równania reakcji spalania etanolu − podaje przykłady kwasów organicznych występujących w przyrodzie (kwasy: mrówkowy, szczawiowy, cytrynowy) − tworzy nazwy prostych kwasów karboksylowych (do czterech atomów węgla w cząsteczce) i zapisuje ich wzory sumaryczne i strukturalne − podaje właściwości kwasów metanowego (mrówkowego) i etanowego (octowego) − bada wybrane właściwości fizyczne kwasu etanowego (octowego) − opisuje dysocjację elektrolityczną kwasów karboksylowych − bada odczyn wodnego roztworu kwasu etanowego (octowego) − zapisuje równania reakcji spalania i reakcji dysocjacji elektrolitycznej kwasów metanowego (mrówkowego) i etanowego (octowego) − zapisuje równania reakcji kwasów metanowego (mrówkowego) i etanowego (octowego) z metalami, tlenkami metali i wodorotlenkami − podaje nazwy soli pochodzących od kwasów metanowego (mrówkowego) i etanowego (octowego) − podaje nazwy długołańcuchowych kwasów monokarboksylowych (przykłady) − zapisuje wzory sumaryczne kwasów: palmitynowego, stearynowego i oleinowego − wyjaśnia, jak można doświadczalnie udowodnić, że dany kwas karboksylowy jest kwasem nienasyconym − podaje przykłady estrów − wyjaśnia, na czym polega reakcja estryfikacji − tworzy nazwy estrów pochodzących od podanych nazw kwasów i alkoholi (proste przykłady) − opisuje sposób otrzymywania wskazanego estru (np. octanu etylu) − zapisuje równania reakcji otrzymywania estru (proste przykłady, np. octanu metylu) − wymienia właściwości fizyczne octanu etylu − opisuje negatywne skutki działania metanolu i etanolu na organizm − bada właściwości fizyczne omawianych związków − zapisuje obserwacje z wykonywanych doświadczeń chemicznych |
Uczeń: − wyjaśnia, dlaczego etanol ma odczyn obojętny − wyjaśnia, w jaki sposób tworzy się nazwę systematyczną glicerolu − zapisuje równania reakcji spalania alkoholi − podaje nazwy zwyczajowe i systematyczne alkoholi i kwasów karboksylowych − wyjaśnia, dlaczego niektóre wyższe kwasy karboksylowe nazywa się kwasami tłuszczowymi − porównuje właściwości kwasów organicznych i nieorganicznych − porównuje właściwości kwasów karboksylowych − dzieli kwasy karboksylowe − zapisuje równania reakcji chemicznych kwasów karboksylowych − podaje nazwy soli kwasów organicznych − podaje nazwy i rysuje wzory półstrukturalne (grupowe) długołańcuchowych kwasów monokarboksylowych (kwasów tłuszczowych) nasyconych (palmitynowego, stearynowego) i nienasyconego (oleinowego) − określa miejsce występowania wiązania podwójnego w cząsteczce kwasu oleinowego − projektuje doświadczenie chemiczne umożliwiające odróżnienie kwasu oleinowego od kwasów palmitynowego lub stearynowego − zapisuje równania reakcji chemicznych prostych kwasów karboksylowych z alkoholami monohydroksylowymi − zapisuje równania reakcji otrzymywania podanych estrów − tworzy wzory estrów na podstawie nazw kwasów i alkoholi − tworzy nazwy systematyczne i zwyczajowe estrów na podstawie nazw odpowiednich kwasów karboksylowych i alkoholi − zapisuje wzór poznanego aminokwasu − opisuje budowę oraz wybrane właściwości fizyczne i chemiczne aminokwasów na przykładzie kwasu aminooctowego (glicyny) − opisuje właściwości omawianych związków chemicznych − bada niektóre właściwości fizyczne i chemiczne omawianych związków − opisuje przeprowadzone doświadczenia chemiczne |
Uczeń: − proponuje doświadczenie chemiczne do podanego tematu z działu Pochodne węglowodorów − opisuje doświadczenia chemiczne (schemat, obserwacje, wniosek) − przeprowadza doświadczenia chemiczne do działu Pochodne węglowodorów − zapisuje wzory podanych alkoholi i kwasów karboksylowych − zapisuje równania reakcji chemicznych alkoholi, kwasów karboksylowych o wyższym stopniu trudności (np. więcej niż cztery atomów węgla w cząsteczce) − wyjaśnia zależność między długością łańcucha węglowego a stanem skupienia i reaktywnością alkoholi oraz kwasów karboksylowych − zapisuje równania reakcji otrzymywania estru o podanej nazwie lub podanym wzorze − planuje i przeprowadza doświadczenie pozwalające otrzymać ester o podanej nazwie − przewiduje produkty reakcji chemicznej − identyfikuje poznane substancje − omawia szczegółowo przebieg reakcji estryfikacji − omawia różnicę między reakcją estryfikacji a reakcją zobojętniania − zapisuje równania reakcji chemicznych w formach: cząsteczkowej, jonowej i skróconej jonowej − analizuje konsekwencje istnienia dwóch grup funkcyjnych w cząsteczce aminokwasu − zapisuje równanie kondensacji dwóch cząsteczek glicyny − opisuje mechanizm powstawania wiązania peptydowego |
Uczeń: − wyszukuje, porządkuje i prezentuje informacje na temat zastosowań glicerolu − wyszukuje informacje na temat zastosowań kwasów organicznych występujących w przyrodzie − wyszukuje informacje o właściwościach estrów w aspekcie ich zastosowań |
Ocenę celującą otrzymuje uczeń, który opanował wszystkie treści z podstawy programowej oraz rozwiązuje zadania o wysokim stopniu trudności.
Dział 11. Substancje o znaczeniu biologicznym
|
Ocena dopuszczająca [1] |
Ocena dostateczna [1 + 2] |
Ocena dobra [1 + 2 + 3] |
Ocena bardzo dobra [1 + 2 + 3 + 4] |
Ocena celująca [1 + 2 + 3 + 4 + 5] |
|---|---|---|---|---|
|
Uczeń: − wymienia pierwiastki chemiczne, których atomy wchodzą w skład cząsteczek: tłuszczów, cukrów i białek − definiuje białka jako związki chemiczne powstające z aminokwasów − definiuje pojęcia: denaturacja, koagulacja, żel, zol − wymienia czynniki powodujące denaturację białek − podaje reakcje charakterystyczne białek i skrobi − wyjaśnia, co to są związki wielkocząsteczkowe; wymienia ich przykłady |
Uczeń: − opisuje wpływ oleju roślinnego na wodę bromową − wyjaśnia, jak można doświadczalnie odróżnić tłuszcze nienasycone od tłuszczów nasyconych − wymienia czynniki powodujące koagulację białek − bada właściwości fizyczne wybranych związków chemicznych (glukozy, fruktozy, sacharozy, skrobi i celulozy) − wykrywa obecność skrobi i białka w produktach spożywczych |
Uczeń: − wyjaśnia, dlaczego olej roślinny odbarwia wodę bromową − definiuje białka jako związki chemiczne powstające w wyniku kondensacji aminokwasów − definiuje pojęcia: peptydy, peptyzacja, wysalanie białek − opisuje różnice w przebiegu denaturacji i koagulacji białek − definiuje pojęcie wiązanie peptydowe − projektuje i przeprowadza doświadczenie chemiczne umożliwiające odróżnienie tłuszczu nienasyconego od tłuszczu nasyconego − projektuje doświadczenia chemiczne umożliwiające wykrycie białka za pomocą stężonego roztworu kwasu azotowego(V) − planuje doświadczenia chemiczne umożliwiające badanie właściwości omawianych związków chemicznych − opisuje przeprowadzone doświadczenia chemiczne |
Uczeń: − podaje wzór tristearynianu glicerolu − projektuje i przeprowadza doświadczenia chemiczne umożliwiające wykrycie białka − wyjaśnia, na czym polega wysalanie białek − planuje i przeprowadza doświadczenie chemiczne weryfikujące postawioną hipotezę − identyfikuje poznane substancje − wymienia najważniejsze właściwości omawianych związków chemicznych |
Uczeń: − wyszukuje, porządkuje, porównuje i prezentuje informacje o budowie tłuszczów (jako estrów glicerolu i kwasów tłuszczowych), ich klasyfikacji pod względem pochodzenia, stanu skupienia i charakteru chemicznego oraz o wybranych właściwościach fizycznych, znaczeniu i zastosowaniu tłuszczów − wyszukuje, porządkuje, porównuje i prezentuje informacje o budowie i właściwościach fizycznych oraz znaczeniu i zastosowaniu białek − wyszukuje, porządkuje, porównuje i prezentuje informacje o budowie cukrów (glukozy, fruktozy, sacharozy, skrobi i celulozy), ich klasyfikacji oraz o wybranych właściwościach fizycznych, znaczeniu i zastosowaniu cukrów |
Ocenę celującą otrzymuje uczeń, który opanował wszystkie treści z podstawy programowej oraz rozwiązuje zadania o wysokim stopniu trudności.